ömürleri,
biliyorum saniyelikti
ığdır ovasında, iki çiğ tanesiydik

şafaktan hemen önceydi
akşamdan yükseldikleri gökten indiler
elegez’in serin nefesiyle
aras ırmağının kenarında
yaban söğüdün
yeşil, nemli dalına kondular

güneş acem elinden yükselince
beraber ölmek üzere
yemin ettiler
ant içtiler
ağlaştılar

at sırtında
koyun sürüleri ile
dağların yamaçlarında
mevsimleri kovalardık

göç ettik
gene çadır kurduk
gene kardeşlerimin yaşlarını
yaylaları sayarak hesapladık

bir sırt,
bir çizgi,
bir boğum vardı

sürekli beni senden
beni ondan
beni ötekilerden ayıran

babam
sürünün önünde ilerlerdi
ben gerisinden
ama ben korkardım karanlıktan

bir çember çizilmişti bana
adı kader denilen
ben bunu zaten biliyordum

bereket versin
ey ığdır ovası
ey ağrı dağı,
ey alagöz dağı

dağların
ığdır ovasına bakan yamacına
düşen yağmur suları
hazar gölüne akar aras ile

dağların öte yüzü ise
hint okyanusuna akar murat ile

annem
aşerince
çim hisarın toprağından
tırnağıyla kazıyıp yerdi

hey çorak bozkırım
ben seni nasıl unuturum
ben gene sana dönerim

sen bir yağmur damlası
ben bir yağmur damlası

güngörmez yaylasına
sisli bir sonbaharda yağdık
geceydi
kaybolduk
sen bakının aydınlığına kapıldın
ben şimalin karanlığına gömüldüm

hangi buluta
hangi rüzgâra
hangi tipiye
hangi uğultuya seni sormalı

artık
sanmam ki bir daha kavuşmalı

sen
murat nehrine aktın keçi toynağım
fırata yüzdün ekşi alıç tanesi
hint okyanusunda boğuldun
benim babil heykelim

ben ise
aras ırmağına aktım
bilmem kaç ton alüvyonla,
yırtık yılan gömleğim

ığdır ovasına düştüm
ey ılgın dalım
mayısta iğde kokusu oldum
hazara ulaştım
ey benim ketum lisanım

sen
çiğ tanesi
sonbahar sisi
sen
yağmur yüklü kümülüs nefesi

artık
kim kavuşturacak bizi
senin külün taşındı
taa tanrıça ganjha için
benim yırtık yılan gömleğim biçildi
neft kokulu hazar için...