önümüzdeki ilkbaharda
bir kayısı ağacı dikeceğim
bizim o eski sokağın kaldırımına
sırf sonbaharlarda yoluma yapraklarını döksün diye
bir damla sürme gözaltıma düşsün diye
bir yıl daha ömürden geçtiğini hatırlatsın diye

kayısı ağaçları yaprak dökerken hatırladığım
o çok uzaklardaki bir yıldızdır
elimi uzattığımda dalgalı saçlarına dokunacağımı zannettiğim
gölgesi halen kalbimin üstüne düşen bir yıldız

yaşlanmak için sonbahar en ideal mevsimdir
üstüne kırağı örtünmüş eski zamanın gam kederi oradan gelir
uzanır bulur zayıf, siyatikli en çürük yanımı
ve bulunca en çok seni hatırlatır

sararmış otlarıyla uçsuz bucaksız iki tarlanın bitiştiği sınırda yapayalnızım
bir yanım Erivan’ın hülyalı neon ışıkları
diğeri karlı Ağrı Dağı’nın göğüne sinmiş üşüyen histerik uzak kuzeyin yıldızları

Mustafa Alagöz