Yağlı El İzlerimiz Kalır/Kapı TokmaklarındaOnca gelmekler ve gitmekler arasında Gözümüz kararır Düşecekmiş gibi oluruz Yoruluruz yolların ayrımında Bir duvara tutunur Bir tümsekte durup bakınırız Derin derin soluk alıp veririz Göğüs kafesimiz bir kabarır bir söner Yine de gideriz… Gidip durduğumuz yeri yadırgarız Ama alışırız zamanla Bu halimize de… Durduğumuz o yerlere Bizden bir şeyler siner Örneğin aynı kokarız Orası bize benzer biz de oraya Öyle senin benim elimizde olan bir şey değil bu Kedi misali Dökülen tüylerimiz yapışır kalır Kapı eşiklerine, pervazlarına Kapı tokmaklarında yağlı el kirlerimiz kalır Geçen zaman içinde… Mustafa Alagöz |