Vesikalık
kaç gökyüzünü asmıştık
kurusun diye ellerimiz yağmuru çoğaltıp çamuru işlemiştik ince bir bahara kaç kadın geçmişti sokağımızdan arkasında uzun bakışlı adamlarla sanki o an yok oluyorduk tüm istasyonlara gömülünce unutmak hangi caddenin güzünde kaldık söyledi mi kurşun sesleri ellerimiz yıkanmadan bağırmış mı çocukluğumuz eğer bağırmamışsa sarı diye kaç kişi boğmuş bir sopayı göz pınarımda balonlar hangi yoldan sapmış bebeği olmayan ayrılıklarla hangi ama hangi seçimdeyiz yahut savaşta ve barış ile uyku tarafsız olduğunda uyanmak istiyorum söyleyin bu düş kaç kadın daha uzar Merve Taşçı |
çünkü uğrayınca her şiirini okumak istiyorum
senin şiirlerin çekirdek yemek gibi.
başlayınca dibi gelene kadar, tükenene kadar bırakamıyor insan...