Ellerini tutarken hasretim sana hâlâ

Aşkın nağmeleriyle geçiyorken kendimden

İzliyorsun ya beni anlıyorsan ne âlâ

Ne vakit ki haykırsam gökler çınlar derdimden





Uçurumdan düşerken tutunayım sana yâr

Bırakırsan elimi mezar olsun bana yar





Rüzgârlar savuruyor derûni hayalleri

Koşup yakalasana ulaşmasın ellere

Gerçekleşmesin asla kötünün emelleri

İzin verme sevgilim bulaşmasın sellere



Asma artık çehreni ne olur yüzüme gül

Parlayan gökyüzünde gamzenin kokusu gül





Sinemde sakladığım büyümeyen o çocuk

Saflığını bırakıp gidiyor uzaklara

Yanakları kırmızı gözleri boncuk boncuk

Aldanma yavrucuğum hiç kanma tuzaklara



Sağır etmiş aşk beni gözlerim olmuş âmâ

Dokunayım yâr sana, benliğimi sar ama





Ah sevgilim bilmezsin hasretin ölüm gibi

Yüreğimde bir yara zamanla kabuk tutan

Kuyuya düşmüş aşkın görülmez asla dibi

Balçık mıydı acaba hayal mi aşkı yutan


Azat et beni artık kalbimin mührünü aç

Sen ele yâr olmuşken ben her dem sevdana aç