AYKIZ II
Güneşin emzirdiği çocuksun
Kızıl saçlarından Yangın bakışlarından belli Aykız Gözlerinin değdiği yer yanar Gönlüne girdiğin her can kanar Canıma kalubeladan beri kastın var Bilirim Aykız Fırtınalar kopuyorsa bu mevsimde Kuşlar göç ediyorsa Kardelenler kar düşmeden açıyorsa Nurunun denizlerde aksi soluyorsa Eylül konmuştur tahtına Göğsünde uyuttuğun karanfiller Düşer kem bahtıma Aykız Güneşin büyüttüğü çocuksun Gül yanaklarından Kiraz dudaklarından belli Aykız Çiçekler büyütürsün gönül salıncağında Gülücükler son bulur Sensiz muhabbetlerin duldasında Bir heves değilsin büsbütün nefessin Mum alevi gibi pas değilsin Yürekte külçe külçe tutuşan Prometheus’un sönmeyen ateşisin Güneşin kızısın, bırak yüreğim Hasretinle ısınsın Aykız... |
Yürekte külçe külçe tutuşan
Prometheus’un sönmeyen ateşisin
Güneşin kızısın, bırak yüreğim
Hasretinle ısınsın Aykız...
Harika bir şiirdi kutluyorum engin kalemini...Selamlar