Kar'ın Ağrı'sı - İkrâ ( 2)
Koşuşma, geriye ne kaldı ki yokuştan
Önce var oldun ardından yok oluşlar.. Sittin gün senin, senesi izmaritime boca Dillere pelesenk olmaktansa.. Yok vallahi konuşmam. Sorma, günler sonra huzuru buldum Yoktan çıkmaz burnu, ne yaparsın kuldur.. Gayrı yollarında tuzaklar daha fazla uzatmam Menbaına musallat envaı çakalın kurdun Susup birde haşr olduğunuzu farz edip, Gelip körpe dille yediğiniz haltı arz edin. Görünür görünmeyenler tüm perdeler kalkar Ve artık kollanmaz arkan hariç farz niyaz edim. Belki son kez, gitme deyip açtım kollarımı Atılan hiçbir adımda kesişmedi yollarımız Erişemedin fikrimin tel tel inceliğine Tek ten önceliğim, el bırak sapıtırsın yollarını Anladım ki ne yapsam da nazarında yaranamam Celbettim ya hızarından kan damlamış.. yalana bak! Beni sen dahil, ben dahi anlamadı Sen üzülme diye dilime tuz bastım yarana bal. Alevleri okşayarak haybelere uçtum Sırtımı sıvazlayan ecel değil hurçtur. Fikir akla ziyan gözlerinden aksa ziya Yudumlayıp gitsem seni.. sevdik yahu suç mu ? Cebime boca tütünüm, ona meftun çakmağım Dudağımda yer eden is doldurmakta çatlağı Basma kalıp değil manım yerin hiçbir yüzünde Kimine babilde ki mecnun kimine ıstanbuldan çatlağım. Şişelerin ağzını mantar değil iman kapar. Cayır cayır yanacaktır aşk diye ilhama tapan. Kalem kul, kağıt kul.. Topu emre amade. A madem kulsun secde seyf et ilhama sap, al. Ölüm aşktır, gönül aşkın.. sen ise kurnaz. Nüfuzuna meftun ellerim tensiz turna Yâr oldun, yarınlarım şâd oldu, şükür.. Aklımın odalarında sen, lezzet tomurcuğumda hurman. Düşüncemin zaptı namümkün, üşür beyin. Zahmeti rahmet bilin ötesini düşünmeyi, bırak. Artık sürç-ü seyir vakti ve tükendi nakdin Tüm bunları bi ara zahmet edip düşün beyim. |