Leyla - Havf ve Reca ( 1 )
berf-i alud halvetim, güneşimsin leylam
cisimden terki-i diyar canımda vaveyla kana susadım çatlamış dudaklarımda süs adı. farkındalığın fevkinde algım fikirde havf eynam Kırılmasın dirayetin kol kanadın ya zelil ipek tenin baharlarca gül kokusu, nazenin hay hasında sum tasından süm temaşa halim ey iyalim; telaş etme şan göklerin can senin.. silik bir mürekkebim baştan aşağı edebine hayran olduğum yaşlı kaşağım. okyanusumun tellerine derman-i dilansın. yöndeş yoları adımladı aynı yaşta yaş ağım. haz masalı, saçlarına papatyadan taç takılı esrarlara gebe halin abartma da aç, bakalım. cılız nefesim, ciğerlerime deva yapraklar sen de yoksun gayri başıma bir maçka kalır vuslat aşka, tütün dahil mürekkebi gaz alime ha sana boyun eğdim ha sabiiden bir zalime şuan omuzlarda, elbet mezarına tüküreceğim dönde bir bak pis haline, ellerinmiş misali ben sıcaklığıma azap şu kahrolası irade gına geldi dudaklarıma mühürümsü bir adem sarmayan başımdan, tutmayan aşıma.. birde ondan yoksun naaşa lanet gelsin birader geceler boyu ay ışığına sarmaşığım heceleri zayi ette fikriyata sarma ışığı koyu kahven, gözlerimin bebeklerine telvesi buram buram manzaramda zifir ile karma ışığım. kırık bir soğuğun buğusu üzerinde ceddin aşınan bağrımda kan, ipek tenim seddi amma yılmadı, vaktim kalmadı kılınmadık ölüm haktır, neşri beklemelisin, affet. affettim. hışmına serildiğim, yenildiğim küstah hüsran kafirden himayedir ham çelikten safi nüsra dedim biçarenim havf ve reca gaybiyetim dedi ; Feinne meâl usri yüsren, inne meâl usri yüsra // Nârdanadam. |