Ben bir fotoğraf albümüyüm.
Kafamın içinde, canlı yüzler taşıyorum.
Binlerce…
Hiç değişmeyen,
Kimisi silik,
kimisi derin izleri olan…
binlerce çocuktuk biz…

Şu kız, nasıl da güzel bir kız, değil mi?
Onun adı “Ece Turhan" dı:
İTÜ’de Çevre Mühendisliği okuyordu.
İstiklal Caddesinde yürüyordu
tepesine cam düştüğünde,
bu yüzden mühendis olamadı…
Mühendis olabilmek için,
caddenin karşı kaldırımında yürüyor olması gerekiyordu,

Hepimiz aynı şartlara sahiptik yola çıkarken
Kader bir kaçımızı burada alıkoyarken
Bir kaçımıza yürü ya kulum, demişti.
Bir kaçımız ne oldum delisi olmuştuk görüşmeyeli,
Bir kaçımız alçak gönüllü kalabilmiştik…

Bir kaçımız homoseksüel olduk
Bir kaçımız hırsız, serseri
Bir kaçımız mezarlıkta yatıyor şu anda,
Bir kaçımız şu anda ecel teri döküyor…

Aynı şartlara sahip çocuklardık
Zekamız daha noksan değildi birbirimizden
Hırsımız da;
Hepimizi tesadüflerimiz taşımıştı yerlerimize…

Hiçbir değerinin olmadığını sandığımız
küçük tesadüflerin
büyük etkileri olmuştu hayatımızda…
Bütün bir hayatımız
O küçük şeyler yüzünden değişmişti...