Sevmek acı çekmektir, sevmemekse ölmek.. ARİSTOTELES
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Küflü Ekmek
Feyza Can
16 beğenme · 5 yorum · 3621 okunma
şimo
 Küflü Ekmekküflü ekmeklerin üzerine bir daha yemin etmeyeceğim anne şehrimiz yıkılıyor, altında kalıyor ip vurgunu ellerim toprak kendini gömüyor için-için, içinde bez bebeklerim çürümüş salıncakları mesken bilen çocuklar susuyor bilhassa onlar susuyor belki kısa pantolonları oyuna susuyor sırf bu yüzden rayını terkeden trenler geçiyor gözümden söz veriyorum anne yemin etmeyeceğim bir daha, küflü ekmeklerin üzerine bunların hepsi benim yüzümden ailelerin içinden ağır-aksak geçti,gelip- geçmiş zaman kipleri büsbütün şarkısız kaldı kadınlar babalar fütursuz,babalar ulu orta, hem utanmadan ağladı herkes gitti şehirden bir tek fıkralara tutunan, yüzünü zamanla makyajlayan bir palyaço kaldı oysa oyuncak trenler güldürmüyor artık çocuk kimseleri oysa ben, üstüm başım çocuk yürüyorum güneşin öte ucunda ellerim ayaz yanıkları, dilimi kanatan anne ağıtları, bunların hepsi benim yüzümden anne, küflü ekmekler hiç bir yeminle buluşmayacak bir daha bir daha caymak yok verilen sözden hani çok mu düş,yüzümü göğüslerine yaslamak penceremizin önünde beklemek istiyorum yine babamı kapıyı koşarak açmak hoşgeldin babacım deyip boynuna sarılmak çok mu zor anne özlemek yangısı biliyorum penceresi yok çadırımızın biliyorum kapısı da biliyorum babam da.. ama söz verdim anne lütfen ağlama çocuk olan ellerinle okşa küt-kumral saçlarımı anaç dudaklarınla öp beni yeniden sesi düşer mi sahi babamın,benim gece hayallerimden ? anne, küflü ekmeklerle yemine yürümeyeceğim bir daha bunların hepsi benim yüzümden gün kendini, yeni şafakların üzerine ha-bire doğururken suskunluk büyütürsün içinde kalaylı bakırlarını,pencere önü çiceklerini tahta mandallarını ,iğne oyalarını,dantellerini sandık lekesi çeyizini özlersin sen-den üryan olur gözlerin, utanırsın ağlamaktan utanma gözyaşından, ben gözlerini silerken anne söz veriyorum komşuların ziline basıp, soprano bir kahkaha atıp, kaçmayacak bu kız bir daha ağaçlara tırmanmayacak bir daha küfür duymayacaksın sesimden sana şiirler yazacağım üşüyen ellerimle yemin ederim anne küflü ekmeklerin üzerine,dönmeyeceğim kavlimden bunların hepsi benim yüzümden herşeye rağmen beyaz birşeyler yağıyor bak bu şehre biraz kar oynayabilir miyim anne, arka çadırın önünde... sevgili şimo’ya teşekkürlerimle. |
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Küflü Ekmek şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Erhan Korkmaz
29 Nisan 2016 Cuma 02:50:52
Cevap Yaz
yukapel
2 Ekim 2012 Salı 14:54:09
En çok çocuklar sessizce ve onurlu dik bir duruşla taşıyor hüzünlerini.
Kendi ayağında su çeken çamurlu aykkabısını saklayamayıp, anne eteğine sarılanlar; cicicli, bicili esavapları olan yaşıtlarına bakarlar.
O bakışların fotoğrafı hep siyah beyazdır.
Evladın soran, şaşkın bakışları karşısında annenin tek serveti olan acılı gülüşü, merhem olabilir mi.
Dengesi bozuk bir dünyanın kaderi, bu çocukların boynundadır hep.
Hele bir de bir yıkım olmuşsa deprem yangın, su baskını gibi.
Hele anne baba tüm aile yok olup gitmişse, yapayalnız çocuk bir başına kalmışsa...
Yetimhanelerdeki çocukların belki bi şekilde karnı doyar, ama, o kimsesizliğin yokluğunu hiç kimseler sahiplenemez.
Şiiriniz içeriğinin hüzünlü, acılı tema'sıyla ve seslendirmenin etkisiyle bunları duyumsadım.
Sevgiye emek verenlerin, bir çocuk başı okuyanların, barış severlerin çaresiz duruşu vardı şiirinizde.
Tebrik ediyorum okuru etkileyen bir şiir. Bu şiire ne yazılsa az ve yetersiz kalır.
Benim de duyumsadıklarımı yazmaya lisanım yetmedi...
Baki selamlar.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Kendi ayağında su çeken çamurlu aykkabısını saklayamayıp, anne eteğine sarılanlar; cicicli, bicili esavapları olan yaşıtlarına bakarlar.
O bakışların fotoğrafı hep siyah beyazdır.
Evladın soran, şaşkın bakışları karşısında annenin tek serveti olan acılı gülüşü, merhem olabilir mi.
Dengesi bozuk bir dünyanın kaderi, bu çocukların boynundadır hep.
Hele bir de bir yıkım olmuşsa deprem yangın, su baskını gibi.
Hele anne baba tüm aile yok olup gitmişse, yapayalnız çocuk bir başına kalmışsa...
Yetimhanelerdeki çocukların belki bi şekilde karnı doyar, ama, o kimsesizliğin yokluğunu hiç kimseler sahiplenemez.
Şiiriniz içeriğinin hüzünlü, acılı tema'sıyla ve seslendirmenin etkisiyle bunları duyumsadım.
Sevgiye emek verenlerin, bir çocuk başı okuyanların, barış severlerin çaresiz duruşu vardı şiirinizde.
Tebrik ediyorum okuru etkileyen bir şiir. Bu şiire ne yazılsa az ve yetersiz kalır.
Benim de duyumsadıklarımı yazmaya lisanım yetmedi...
Baki selamlar.
Feyza Can
Nar-ı Çiçek
11 Eylül 2012 Salı 19:44:31
Boğazıma dizildi yutamadığım hayat lokma niyetine
gözlerimden geldi sütün ılım ılım
yaktın
bictin yüreğimi gidişinle annem...
...
Feyzacan'ım gelmiş,
hosgelmiş bir daha kaybolma emi can...
burdayim can zuhre'm.
bicilen yuregin yuregimi bicer...
anne sizilarimiz kabuksuz kanar durur iste.
sevgimle.
bicilen yuregin yuregimi bicer...
anne sizilarimiz kabuksuz kanar durur iste.
sevgimle.
çetin örnek
11 Eylül 2012 Salı 12:59:50
..fazlaca buruk gerçekçi hüzünler akıyordu mısralardan..ne olup bitiyorsa dünya da en çok etkilenen çocuklardı bikez daha söyledi öğretti 'küflü ekmek' teşekkürler tebriğim çok....
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 11.9.2012 12:20:07
Okunma Sayısı
: 3621
Yorum
: 5 yorum
Beğeni
: 16 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Sen şiirlere gebe misin anne?
Çok güzel, çok içten ve halk arasından gelmiş bir şiir. Dilerim dana nicelerini yazarsınız.