KUTUPLAŞAN İNSANLIK
zor gülüyorum
insanlığım ölüyor hayata attığım her bakış feryat etmeye başladı. beşik gibi sallanıyor bu karanlık dünya, ucu görünmeyen yollara düşmüş yaşam. günahla kucaklaşmış nefislerin çırpınışı var ötelerden seslenen, koşullar yoksullaşmış aklın hastalığı sarmış tüm bedenleri bitmek bilmeyen hırsımız yüzünden. boş inanışların gölgesinde kirlendi inandığımız değerler, akıntıya kürek çekiyor kader. temiz hayallere korkular damlıyor düşünmek nefes almak kesildi bilgiyi esir ettik açlığımıza. bölünmeler başladı üstün gayeler için büyük düşler emildi özgürlük tarihe gömüldü. sahte devrim masallarında bitirildi kahramanlık amansız isteklere boyun eğdi kutuplaşan insanlık. bütün dostluklar tuzağa düşmüş bir balık gibi can çırpıyor yaşadığı çağa, eskisi gibi yanmıyor merhamet gönül durmadan cinayet işliyor iradem Tanrıya sırtını döndükçe. cennet kapısını çoktan kapattı ağlayan yüzüme yarım ağız itaate düştüğüm gün. AĞLAYAN NİSAN. |
cennet kapısını çoktan kapattı
ağlayan yüzüme
yarım ağız itaate
düştüğüm gün.
çok güzeldi .. konusuda iyi seçmişsiniz..
saygılarımla
elif ersoy