Bu sonbahar daha güzel çiçekler açacak diye, bir kadının gözlerindeki geçmişin paslı izlerinde, gözlerini kapatmak şehrin ışıkları arasında.

Ve uyanıvermek, yürümek ve uzamak sıkıntılarda!













Yaşamak, deniz olmayan bir şehirde
Nefes alamadığını düşünüp, yıldızlara bakmak uzun uzun
Sönen bir sigara ardından, sonrakini yakmak
Türkülerle sarılı ruhuna uyduruvermek dilini
Sessizce çoğu zaman, ıslatmadan ıslak damlaları
Ağlamak bülbülün bağlarına


Yaşamak, kendinin ıslak olduğunu bilmeyen yağmurlar ile
Yine de masum sebepler bulmak
Ayak da durabilmenin geçerli sebepleri olabileceğini düşünüp
Hiç yıkılmayacağını düşündüğün köylüler görmek
Öpmek saman kokan ellerinden adamların
Kadınlarının yorgun gözlerinde, izlemek esip dans eden kavakları


Unutmadan
Denizsiz bir şehirde yaşamak, sahile vurmak geceleri
Oysa sen mavileri, mavileri yudumlayan çocuk
Ağlamamak bir daha dünyanın hiçbir bozgununda
Islak olduğunu bilen suyun kollarında uyurken her gece
Beni de düşünüp, güzel bir şiir okumak
Eylül daha bir erken geldi diye