Gülbahar’ım; can çiçeğim!
Sen, hayatın içinde sana düşenlerle avunurken,
benim hayatım içinde bir seninle avunmaktayım.
Sen orada, taze açmış can çiçeğim,
benim varlığımın bile farkında değilken,
ben, bu ıslak güneş mevsiminde,
güneş ışınlarına sinmiş kokularınla büyümekteyim.
Birazdan,
hayallerim,
utangaç bir aynadan seslenerek davet edecekler seni.
Gelemem şimdi, diyemeyeceksin bana.
Yatacaksın, bana ait olan bir yatağa;
öyle heyecanlanacak ki bakışların haydi derken,
haydi,
başla…
Doğrudan gözlerine bakamayan ruhum,
beyhude yalanlarıma bakışını görmezden gelemiyecek
bu defa,
söylenecek:
Yalanları ortaya çıkartmanın zamanı değil şimdi,
haydi başlayalım sevişmeye… Burada,
deliler gibi sevişmek için buluştuk seninle…

…

Ben ilk defa,
Sevinç Pekin’in gazetedeki çıplak sırtına aşık oldum.
O, Cüneyt Arkın’a aşıktı, ben ona,
Yıllarca sürecek bir platonik aşktı bu…
Kartal Tibet’li Karaoğlan filmlerinden birini çekmek için gelmişlerdi Eskişehir’e,
Altay’dan gelen Yiğit’di filmin adı.
Eskişehir Konak otelde kalıyorlardı.
Gittim, buldum otelin kafesinde,
karşısına dikildim.
Yıl 1965, 12 yaşındaydım. O, 19…
“Seni seviyorum,” demekti niyetim.
“Sizin bir hayranınızım,” diyebildim.
Anadolu Kanunu,
Kumsalda Üç Kadın,
Yakut Gözlü Kedi,
Yaşamak Haram Oldu,
Çıtkırıldım,…
Seyrettiğim her filminde bir başkasıyla aldatıyordu beni.
Gene de, onunla sevişmelerimden vaz geçemiyordum.
Bana cömertçe sunuyordu kendini.
O yoksa sancılanmalardaydı kasıklarım…
En son, “Yedikule Mihriban” da seyrettim,
46 yaşındaydı, yani yaşlanmıştı;
Seni koydum onun yerine,
onu ise terk ettim…

…
Şimdi sen kendi dünyanda yapa yalnız duruyorsun;
eminim ki, beni beklemiyorsun.
...