Aynıdır ciğerleri,
yer yarılsa yerin altına girer korkuyla
kurt adam gibi,
ama o,
yarattığı tufanı seyredecek bir kaya tepesinden
bir kartal gibi keskin bakışlı
yeşil melekler karşısında,
elleri ve dizleri üzerinde...

Hayatı canlı kılan
canı almaya yolladı şeytanı,
Önce savaş kuşlarıyla saldırdılar,
ilk çağdan kalma gagalarıyla
Kurt adamın sevdiği pusta,
çizgi çizgi ateş saçtılar.
Bir el fenerinin yanıp sönmesi kadar ışık
Sanki bir yıldızın kayması…
Arkasından gene… milyon kere…
Ateşe yaşamı bahşettiler, sanki körükmüş gibi
Her yıldız kayışında bir yangın daha
İtfaiye yetersizdi alevlere
Tank paletlerinin peşinde,
bilim kurgu ürünü Sosyal Darwinistler
demokrasi, hürriyet, medeniyet getirdik diyerek,
ara geçiş formuna,
acı, yıkım, mutsuzluk getirdiler…
Yeşil Melekler koyvermişti kendini,
umarsız eller harfiyat kaldırmakta kucak kucak;
cehennemin alevleri buraya göçmüş eski yerinden.
Öldüğü gün doğmuş bir bebenin kimliğinde,
bir göbek bağı bile yokken
beslenecek bir anne gerekmez,
hortum önüne çıkan her şey gibi yutar onları...