Kenar mahalleli lolitanın
yağmur yerine çamur yağarken
kırmızı papuçlarına,
eteklerini sürüklerken rüzgar,
yüz yıldır arı kovanlarının cömertliğinden
mahrum bırakılmış bir ayının virane inine
ve iradesiz nefisleri güderken şeytan,
kapı aralığında örümceklerini nöbete bırakarak…
Üstelik birbirlerini hiç tanımıyorken
otobüs yolculuğu sırasında
ve felaketten henüz kurtulup,
bir telefonluk imdat umarak
yollara düştüklerinde öylesine tanışıvermişken…

Ellerini tutuştururken güven,
bir ömür boyu iffetinin utangaçlığından
mahrum bırakılmış bir hovardanın avuçlarına…
Ve ibadetsiz şehvetler isteyen şeytan,
çizdiği kaderlerini kurbanlarının eline tutuştururken…
Üstelik dönüş yolculuğundan sonra,
ayrı şehirlerde hiç karşılaşılmayacağını bilerek
ve birbirlerini hiç aramayacakken
bilinmeyen ad, soyad ve adreslerle…

"Kenar mahalleli lolitanın, rüzgar yerine
kan bulaşmıştı allı pullu eteğine…