Sürgünİki gölge arasında göğün boyalı kuşları Söyle bana bu gökyüzü neden gevşek Su neden kaskatı Koşulların iğrenç olmasından mı? Küf kokusu çektiklerimiz Ayaklarım soğuk Bir bulanıklık hissi Yelkenleri rüzgâr emmiş Sessizlik aramızdaki ateşböceklerinde Ayın bile yüzü var Düşlerimiz mavi deniz kokmuyor Çok büyük şeyler Harap evlere dönüştü İnsan Hasta ve alegori figürler Sonsuzlukta boğulduk At sinekleri gibi yapıştık yalnızlığa Ve sehpa üzerinde camdan kalpleriz devrilen sürahi Bocalayan harfler anlam bozgunu Kırık tahta parçacıkları ellerimde kemikler Herhangi bir mezar taşında isim gibi Bak şu söğütlerin damarları ağlıyor Kesilip ateşte yanan Gözleri alacalı sevgilim Yarın sana bir şarkı söyleyeceğim Kuşların olmadığı mevsimler Sana bir sigara saracağım İnce tabaka özlem Harap evlerden mavi denize Mümkündür yağmurun yağması yine Yağsın Ben yokum Rüzgârın masallara anlattığı hışırtılar var İki gölge arasında kaybolan boyalı kuş Mükemmel boşluklar İçimiz sağanak Dışımız gitmelere vurgun Sürgünüz hep Uzak diyarlara Daha uzaklarına Aysu |
insanoğlunun ruhunu kanata kanata doğurdu yalnızlığın gölgesini...
ılgıt ılgıt ağrıdı yüreğimizin masallarla kandırılan ninnisi!
metruk boşlukların gözlerine kaçıyor gitmelerin feveran tütsüleyen lâl fermanı eyy!...
ne güzeldin şiir...
tebrikler...