Koşarak geldiler
Utanmadan bir de yalan söylediler
Düştü dediler
Düştü
Yusuf öldü…

Önce Al kanlara boyanmış gömleğinle akıttılar sahte gözyaşlarını
Sonra yalan ağızların esiri merhametsizler, kıymet bildiler seni

Gökyüzü gülümsüyordu
islam aşıklarına

İnanmamıştı hz yakub
Yusuf deyip susuyordu
Sabır deyip ağlıyordu

Ne kolay öldürmüşlerdi seni değil mi?

Oysa Yusuf bir gün çıkıp gelecekti…
Ve Herkesin boynu bükülecekti...

Rabbim dilerse
Kaderleri yüzleştirirdi
Şimdi bir bismillah

Kelam sokağında bir yiğit geçti
Yönlerini şaşırmış insanların gözlerinde
En önde Yusuf duruyordu

Gönüller bir olmuştu bir amaç uğruna
Eller kalktı sema ya

Eüzubillahimineşşeytanirraciym- bismillahirrahmanirrahiym

Dualar yükseldikçe tutsak duvarlar yıkılıyor
Özgürlük doğuyordu kelepçesi çözülmüş kölelere

Bir devir senin sayende huzurla tükendi
Seninle...

Ve sende yoktun…

Sensiz açılan kapıların bir hükmü kalmadı
Kendini Şah padişah zannedenlere kaldı yeni devir…

Yusuf…
Ya bizim kaderimiz ne olacak
Hangi imanı tükenmiş kul, rabbimin karşısına çıkabilecek
Babalık gayri meşru evlat bırakırken, kim üzülecek ardımızda
Hayat çarkını ters döndürüyor, işaret hep mezarlara

Düştük Yusuf
Düştün Denilen çukura aslında vicdanlarımızı düşürdük
Merhametlerimizi…
Haysiyetlerimizi…
Şereflerimizi… Düşürdük

Çocukluk yaşamlardan çalınan ebemkuşaklarını düşürdük
Yusuf sen düşmedin…
İnsanlık düştü karanlıklara
İnsanlık düştü yalnızlıklara

Öyle yoldan geçen kervancıda geçmeyecek buralardan
Görende görmemezlikten gelecekti
Bu devranı böyle döndürecekti, namazsız yorulanlar

Yusuf…
Allah sevdalısına Köle olmaya razıydım tutsalardı elimi
Yoktu hiç kimse
yoktu...

Ne sağımda
Ne de solumda…
Melekler yargılı infaz’da
.
..
...
....
.....
Sınanan sadık kullar günü geldiğinde huzura kavuşacak


"EN’ÂM suresi, 116. ayeti" tefsiri

Eğer sen yeryüzünde yaşayan insanların çoğuna uyacak olursan
Bunlar seni Allah yolundan saptırırlar
Onlar sadece zanların ve sanıların peşine giderler
Sırf tahmin yürütürler





Mehmet Emin Karademir