Büyüdükçe Öğrendik
Karış karış saydığım toprağın mahsulüydü
Özlemlerimde yetişen figanlarım Vazgeçmişken arsız ayrılıkların Küflü resimlerinden Gönül çeperine yazdığım harfler kadardı adın Sarı başakların arasında çoğalan çocuk yanım Sende bıraktı yalın ayak koşuşlarını Bir sana vardı sevgiye boyun eğmiş adımlarım Yağmurlar yağarken sesinden duyduğum anılar Fırtınalarım oluyor yokluğun Sel olup sol yanıma yağdığı vakitlerde Buğusunda titriyorum Sensiz yalın düşüncelerin mahkûmiyetin de Tebeşir tozunda öğrendim yazmayı Şimdi kalem düşmüyor elimden Biriktiriyorum adına yazacağım satırları Sırrı çözümlenemez bir gariplikti benimkisi Fütursuzca iç çekip Kahrederken yokluğuna Yeniden düştün varlığınla, bağrıma Beyaz duvarlarıma Siyah resimler çizmekten vazgeçtim Sen beni aydınlığın seçtiğin günden beri Şimdi gülüşünde doğup Her gün yeniden seyrediyorum gözlerini İçime çekiyorum Avuç dolusu sevdanı Başını omzuma yaslayıp Kurduğun cümleleri seviyorum Aşk ile… s.ç |
Güzel bir şiir okudum gönül sayfanızdan harika dizeler,yürek coşmuş kalem yazmış,duygular sel olup kaleme mürekkep olmuş,Tüm evrendeki güzel duyguları sayfanıza,tüm güzellikleri size,saygı ve selamlarımıda sayfanıza gelen değerli üstadlara ve size tevcii ediyorum.kaleminiz daim olsun,sağlıcakla kalınız.
saygı ve selamlar
Bilal YILMAZ