gece
usulsüzce işler tenime
titreyişine iliştirilmiş güller
çarpılır siyaha
dökülür kirpiklerimden
esrik serçeler

küllerce




nefretinde varlığın
ve kavramsızlığın
dışavurumsal öfkenin kıskacında
tüm anlamsızlığıyla
savrulan yangın
yaşam denilen kabus
koca bir yanılsama

ellerimiz ardında




katran karası nehirler sarmalar ömrümü
gelinlik mührünü alır kefenden
paslı bir rüzgar sarar bedenimi
gözlerim t/uzak

gözlerim yaralı




uzak kılındıkça yaşamak
nafile
denizlerce çalkalanmak

nice ağlayışlarla düşen çocuklar
ve şakağından vurulan masumluklar
unutulmak üzere
saklanır derine
ince ince

yağmurlar göğsümüze

gece




yasak bölge buralar
anılar yasak
beyaz, yasak
kırmızı bir çizgi kanar gözlerime
tül, yasak
zihnimde, dalgalanan bir sal
kaburgalarım çatlar
nefes, yasak





katline seyirci kılınan yolcularız

hiç

olmamış