Sadakta tek ok var,
Ama karşıda çok düşman...

Siper aldı, yattı yere.
Titrediğini hissetti birden.
Anladı ki, korkuyordu;
İçten içe ve sessizce…
Sıklaştı derin derin, aldığı nefesleri…
Kovboyumsu ıslıklar duydu çok uzaklardan o an.
Yalnız olmadığını düşündü,
Çekti derin bir oh!
“Ger yayını ve at okunu.”
Diyordu, uzaklardaki kovboyumsu ıslık sesleri.
“Yanındayım, uzaklarda olsam da…” diyerek,
Cesaret de veriyordu derinden derine…

Ayağa kalktı,
Meydan okur gibiydi düşmana.
Attı elini sadağa,
Yerleştirdi tek okunu ağır çekim misali…
Hatta göstere göstere sanki…
Ve gerdi yayını.
Gerdi korkularına inat!
Fırlattı...
Saniyelerle baktı hayata.

Aniden kaybolan kovboyumsu ıslıklar;
Ama onun yerini alan,
Okun vızıltısındaki ıslık misali yalnızlık!

Okun uçuşundaki hayaldi artık sığıntısı...
Hedefe varacaktı,
Vuracaktı önce bir düşman…
Ondan çıkacak diğerine,
Sonra diğerine,
Sonra bir başka diğerine...

Sonra...
Gördü ki; ok hedefe gitmeden,
Birkaç metre ötesinde
Yatıyor toprakta hüzün dolu.
Kovboy yok, ıslık yok, destek yok!
Yalnız, yapayalnız...

İşte o an oldu olanlar!
İrkildi bir sesle;
"Sinema kapanıyor bey amca, film biteli çok oldu!"