14
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2663
Okunma
Zamana bıraktıklarımız
zamanla bitecek gibi durdu;
bir sancı seninle yoğruldu
bilsen ne z o r d u...
Köşeme çekildim,
hani hep küstüğümde çekildiğim...
o köşelerden birine
Duvarlara konuştum
Hani hep böyle zamanlarda...
sen olan duvarlardan birine.
Aşkı ayrılıkla çarpttım
sana böldüm
elimde kalanı diğer kalandan çıkardım.
Sonuç... yolda bırakan sen!
K ü s m e;
ben yine eksiği seninle tamamladım
Bin kez daha seni senle topladım
Şimdi ne ç o k s u n
Ne kadar d o l u s u n.
Şimdi daha iyi anlıyorum,
Trenlere nasıl sığabildiğini!
Ayrılık olmuş adın,
sanki soyismin hep yarın.
vagonların son ihtimali
Son durağı... v e d a g ö z y a ş ım.
Suskun faskalanmış bir yaşam bu
ensemde bir y o k l u k!
Gelsen faydası yok.
Yine aynı yok...
Sen,
ölü ruhların kanatlarıyla cennete gir
Unutursun diyerek git
öyle başla yeni şarkılara.
Başlık at...
’unut’ ile başlayan
’zaman’ diye sonlanan.
Bir pencere kapattın
İçinde ben,
dışında hayatım.
Aşk...
saf, temiz insanları sever diyorum da...
cevapsız kalıyor bu düzen
Gurur dedin adına
Yok ya!
Ya benimki?
Onu nerde bıraktın
Aşık mısın sen..
Yok ya!
Değişmişsin diyorlar;
Ya ’o’ diyorum..
Bir arınış,
yeniden doğuş
Belki başka bir dünya!
Kim yazar ferasetimizi,
kaç mısra başarabilir bunu?
Seni şimdi başkası mı sevecek?
Başkası mı bilecek ?
Ne yani...
başkası mı seninle ölecek!
// Tekrar başlamak için ölmek mi gerek //
ŞİRİN KELEBEK
5.0
100% (15)