kuantumGözlerime astığın hüznü düşürmüş olmalıyım bir yerlerde Ve aramak niyetinde değilim. Az önce Birkaç güzel anı buldum hafızamın tozlanmış çekmecesinde Gözlerimi yumdum kısa bir süre yoğunlaştım İnanmayacaksın ama Yepyeniydiler gözümü açtığımda Işıl ışıl, pırıl pırıl… Demek ki dedim gururla Kuantumu küçümsememek lazım. Bu sırada Bulaşıklar küçük bir tepecik görünümünde Selam veriyorlardı mutfak kapısının ardından Gözlerimi kapadım… İyice yoğunlaşmamış olmalıydım. Kapadım. Açtım. Tekrar sil baştan. Tekrar. Ve tekrar. Yok vallahi savruk insan, bizimle dalga geçiyorlar! şiirin başına bakıp romantik birşeyler geleceğini sananlardan özür dileyerek... hep hüzün, hep hüzün...az da eğlenelim diye düşünerek:) |
Ben mutfaktaki bulaşıkların küflendiğini biliyorum kendi hayatımda. Ama hayat cıvıl cıvıl akıyordu ve ben içerisindeydim.
Üstadım, harika bir şiirdi, hayat doluydu.
En kalbi duygularımla kutluyorum.