adımı bile unuttumsiz ey zaman! ben robot değilim ki neden her gün pasımı alıyorsunuz makineleşmiş bir dünyaya sadece geçerken uğradım zaten iki kadeh rakı içip bir ömre b/akıp çıkacaktım hem âşık olmayı da ben istemedim onu o gün karşıma siz çıkardınız oysa ki bir tutam nefes almak için yola çıkmıştım yol kendinden çıkmış nerden bile bilirdim bu coğrafyada yollar taşlı taşlar baş yarma kıvamında basmayın imanıma yanarsınız ha göz bebeklerime kadar sevdalıyım beni de ötekileştirdiklerinizden sayınız son kullanma tarihi geçmemiş bir mutluluk istemiştim garanti belgesi de olsa fena olmazdı hani kendimi yarına ertelemiştim bütün gitmeler acı, bütün insanlar fani aşk ; bedeni uyuşturan platonik karıncalanma hali ayrılık ; dikkat yağlı boya yaslanmayınız bütün gardırobum tiner kokuyor şimdi siz anladınız utangaçlığın aynası göstermez her zaman masumiyetimizi unutkanlık çare olmamıştır taşıdığımız pişmanlığa (Şair burada günah çıkarmakta) şimdi günlerim çarmıha gerilmiş bir semavi sancıda ruhuma giyotinler bilemekte büyük adamlar b/astılar bilincimi artık çok hayasızım adımı bile unuttum beni günahlarımla hatırlayınız Arzen A T A |
hoş
kıvrak
çok çok güzeldi Yener, sevgiler...