Toprağın muhteşem dillenişi ve doyumsuz bir hüzün tarlasında açan onurlu çiçeklerin maviyi selamlaması.Alkışlarımı bıraktım gücüne yüreğin ve kalemin.Ve Sevgilerimi...

İkircim





küçücük bir mumun terikisinde kapkara gözleriyle bakıyor gece
birinci
ikinci
beşinci
bininci cümlemin ünlemine.
dilimi buynuma dolsam boğulacağım
yağmura tutsam tenimi dağılacağım
mürekkep mavi...




ah cezasız suç
ısıran özgürlük
körleşen izan
düşünen sığlık
ve türküleri boğan sağırlık
Ne demeli varlığınız taş olurken uykularıma yastık...


_____________________________________________________



ülkemdir kurşunundan öptüğüm kalemimin kör ucu...






ve çocuklar
çocuklarım/ız
içimin acıya dönüşmüş başak tanecikleri
can suyu dilimin kemiğinin
döküldükçe duyularıma dokunaklı ezgileri
kirpiklerinde susuyorum örselenen sesimle..



sonra,
gökyüzü ekiyorum şiirin toprağına
olmuyor
yüksek sesle susuyorum uzun uzun
nafile!
derken serçeler kaçıyor gözbebeğime
gülümseyişleri yutağına tıkanmış ikircim/ çocuk pembesi
göğsümdeki boşluğa yaslanmış kaşlarının eğrisi
havar düşüyorlar alnının kırışığına göğün
babasının sesiyle sustuğu yerde
resimler çiziyorlardı
mutsuzluğa umutla...



kaşlarını çattığı yerde duruyordu çocuklar kara kuru masalların
sessizliğin açan çiçeklerine incecik bir kar yağıyordu o vakitlerde
ve harf harf düşüyordu alın çizgilerine öznel iç çekişleri
yüzünde anılar ve boynunda dilsiz çıngırağını taşıyan zaman
çığlıklardan newroz ateşi yakıyordu korkularına
başkaldırma imgesine sığınan kekeme bakışları yüklüyordu geceye yalım ağıtlarını
kuyu iplerini çekiyorlar içinin boşluklarından yenilgilerin...




kirpiklerinde mişli zamanın ölü ninnileri
ağız dil vermez öykü
ayrılıkla beslenen barış güvercinleri
gökyüzü geniş
gökyüzü dar
kıyım kıyım kıyılırken memleket meselesi
elde yoksulluk
elde keder
elde yalnızlık
elde eli yüreğine şefkatlenen anaların hıçkırığı var...

görmüyor musunuz sahi?





ne tutsaklığınız
ne de efendiliğiniz sürmeyecek mahşere dek kefensiz
çekin kulaklarınızdan vurdumduymazlığın tıkaçlarını
görün ki sesinde taraz olmayacak çocukların
azalacak ağrısı yalnızlığın
tavana resimler çizmeyecek ümitsizlik
anlayın ki...ölüm bile bahtiyar ağlar ol vakit
sebepsizliği hiçleğen hakikatla ...


bende uzun türkülerin kederli yankıları!
anaların yüklemsiz ağıtları
bir ayin kutsallığı gibi içimde çocuk hıçkırıkları...


bir gerçek
bir istek
bir yakarış faslında
iç geçiren bir dünya k/aralaması...


Hazal Karadağ

Şairin özel bir anlatımı kendine has bir tarzı var, dizelerinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

kirpiklerinde mişli zamanın ölü ninnileri
ağız dil vermez öykü
ayrılıkla beslenen barış güvercinleri
gökyüzü geniş
gökyüzü dar
kıyım kıyım kıyılırken memleket meselesi
elde yoksulluk
elde keder
elde yalnızlık
elde eli yüreğine şefkatlenen anaların hıçkırığı var...

cek cümle bu şiire yetermi bilmiyorum mükemmelllllllll şairini kutlarım

Bir yalanı yaşamasaydık çocuklar ölür müydü hiç...

resmini yaptım düşüncelerimin içinde şiirin

boya beni dedi... fotoğraftaki sarı başaklar
onlardan başladım.

çocuklar elimden aldı kağıdı renkleri

kendi yüzlerine sürmek istediler.

kızlar yanaklarını al renklere boyadı... düşüncelerimde
oğlanlar güldüler.

mavi kaldı onlara, çizik attılar üç tane.
el salladılar analarına.
eyvallah dediler büyümeden

kıyım kıyım kıyılırken memleket meselesi
elde yoksulluk
elde keder
elde yalnızlık

asker olup gittiler... düşüncelerimde

daha büyümeden.


boyalarda bitmişti zaten.



* *


Sevgimle.

Yüksek sesle susmak uzun uzun şiirde bu olsa gerek
bu kalemde dinlenmek yorgun bir kalp ile
ve
uzanmak sonra bir dinletisinde dizelerin "iç geçiren bir dünya k/aralaması... " bestesiyle geçmise, geleceğe..



sevgimle

en çok çocuklar vurulurdu kargaşanın kehânetine kurban edilince paylaşılamayanlar!...

kâinatın her karışında bir çocuğun öznesiz ninnisini sarardı gecenin kara peçesi...

bir mezartaşının şefkatli sunağına sarılıştı sonrası...

gök göğsünden akıtırken annelerin ağıtını,

türküleri çalınırdı toprağın!...

şimdi hangi kuyuya baksam bir öksüz masal mezarı tarar insanlığın saçlarını!...

Sevgili Hazal senin evreni kucaklayan o yüce yüreğini öpüyorum bilesin...

sevgimle...

çok agır olmuş anlamaya çalışsam da benim kapasitemi zorluyor ama anladığım yerlerde mükemmeldi sevgiler saygılar kardeşin hazaniküçücük bir mumun terikisinde kapkara gözleriyle bakıyor gece
birinci
ikinci
beşinci
bininci cümlemin ünlemine.
dilimi buynuma dolsam boğulacağım
yağmura tutsam tenimi dağılacağım
mürekkep mavi...
ah cezasız suç
ısıran özgürlük
körleşen izan
düşünen sığlık
ve türküleri boğan sağırlık
Ne demeli varlığınız taş olurken uykularıma yastık...
ülkemdir kurşunundan öptüğüm kalemimin kör ucu...