hücrerenksizlik bir ölüm gibidir insanın karnının kasılması ışıktan yoksun var olan nesneler ve duyulara kör düş kuramaz bozulan karanlığın uyumu ve bizi sadece kendimiz gibi olanlar anlar bir nedeni olacak biçimlendirmeden uzak gök mavi deniz kızıl bir okyanus olmalı midye kabuklarında hüzünlü sesleniş var yalnızca akan nesneler değil nehirlerin çıldırışıdır sonsuzluk başkalaşım bir havuzda toplanma isteği umudun yolcusu içinden geçen ve ölümsüz duyularımızdaki ışıltı su taşları gözlerin kadar güzel tenimi ısıtan ruhun yağmurda var olmuş çivit mavisi Aysu |
pırıltılı su taşları, gözler
kara/deniz'de bir umutlu kıpırdanış
ıslanan bir ruhla
selamlar tüm maviliklere