METAFORİK MANİFESTO VE BİR
METAFORİK MANİFESTO VE BİR
I mürekkep sustu dudakların bugün kendin için ne yaptın dedi dolmakalemle doldum kara bir iz bıraktım ayna denizinden kendimi dudakların mürekkep sustu II sus payı veriyorum karmaşaya içimizde sus gittikçe yalnızlaşan sonsuzluk bir kısa metraj gerilim gülüşünün eslerine bağlanıyorum dudak kırıntılarının çatallı bir iğne deliği kör ipte bakışların gözlerinden arta kalan kısım gözlerimin hepsi çünkü dudağının kıyısından saçların III sinemadaki kırmızı koltuklar karanlığında uzanan bir kare gözünde ılık yansımaları aldı loş karasızlığıma yanaklarının gölgesinde kaybolan filmin başladığı an bütün roller değişti oyuncuyduk yapılamayacak en kötü rollerin eline bile değemiyordum ve figüran mat film biterken sarıldım belli belirsiz gölgelerin kucağından kaçar gibi yapamadım nedense alkış sesleri geldi salondan çıkarken ? IV en gergin halimizin ruhsal savaşlarındaki en sert kıyımında bile esnek bir yanın vardı inceldiğimiz yerden kopamadık mona lisa darbesi yüzünde bütün renkleri eflatun bir ben yüzünün peyzajında bir yaprak rüzgarın esti usulca küçüldüm V haftasonu sendromu: yarım kalmış dejenere ‘kırmızı bir cumartesi’ bitemeyecek bir şiirin fırtına öncesi kelimelerindeki kökleşen geniş zamanlı kökünde tümceler güneşin VI bir zamanlar kraliçenin yürüdüğü yollara şaraplar dökerlermiş sanki tanın bir parçası eksik kör bir panı kırların ölü syrinks balmumunda eritilen panik gökyüzü panikatak! VII penguen sarhoşluğunda tenim daha koyu aşk kutupların duyguları kuzey ve güney sıfır derecelerinde terliyorum penguenin gözyaşlarında ağlamayı öğrendim VIII veni vidi vici bir sigara yaktım giriş kapısında zile kalesi en tepede yalnızdı veni vidi vici IX bir kelimeyle kendini anlat dediğinde gözlerime baktı bir çocuk ay-na diye bağırdım ayın aynasızlığı iki kelimeydi ay iki parmağımızın arasında ezildi ayna sendin X beş yaşımda elime bir kitap vermiş annem dairesel hareketlerini yapmışım hayallerimin adını yıllar sonra öğrendim kitap ‘suç ve ceza’ydı tükenmez kalem tükenir mi hayallerimi çizgilere bağladım |
kendini anlat
dediğinde
gözlerime baktı bir çocuk
ay-na diye bağırdım
ayın aynasızlığı
iki kelimeydi
ay iki parmağımızın
arasında ezildi
ayna sendin
aynanın gösterdiklerini yansıtmalarınıza devam etmenizi isteriz
güzeldi tebrikler