PATALYA

ben bir patalyayım
anlatamadım denizin yeşilini
elerini şakaklarında görürken
duvarlar konuşurdu gözlerine
konuşamazdım

ben bir patalyayım
kürekleri olmayan
hiç savaş görmedim
senden başka
bir ölünün senfonisi sessizliğin
omzuna yaslandığım gün
ben hep ordayım
hiç ayrılmadım

ben bir denizim
kıyılarına köpükler bırakan
sahile diz çöken çocuk masumiyeti
ayak izlerin
ben hep ordayım
hiç ayrılmadım

gün ağarırken
yatağından kalkmadan
ışığı göreceksin
yüzüne çarpan yeli
lastik yakan çocukların
bir zafer türküsü gökyüzüne
ben hep ordayım
hiç ayrılmadım

ayrılmadım hiç çayın deminden
dudaklarını yaktım yanarak


UTKU KAYGUSUZ