Hayallerim vardi
Gözlerinde mühürlediğim
Düşlerimin düşüşleri düştü gözlerinin ucurumlarından kan revan;
Sabrımın sabrı çatladı sevgili...
Sana gelmek isteyen dizlerimde kanadı alçaklığı yaşattıklarının,
Toprak olasım var, geldiğim yere gidesim var bugünlerde
Hadi gözlerinin namsulusa sür şimdi sahte bakışları
Vur beni öylece... süsle kan kırmızı
kızıla çalsın benliğim
Düşeyim öylece sen kaldırma;
kahreden çığlıklar kaplasın bulut bulut gökyüzünü
Sussun sevda bülbülleri
Zaman dursun
Aşk ağlasın ANNEM ardımdan
Sen alçaklığınıda al git umarsızca
Yüreğimin yüreği sizladı sevgili...
Dudaklarımda pıhtılaştı adın
İnsaf etmiyor artık geçmişim geleceğime
kirpiklerimden bir gece yarısi ateş gibi düşen ’’ihanet’’
Kan gölüne çevirdi şehrimin ’’sen’’ adını
Oysa bütün şehirlere sen gibi bakardım ben aşkla,
Hadı vur beni gözlerinde güldüğüm vur...
Papatyanın olmayan son yaprağı sevgili;
Vur...
Aldırma düşmelerime
Yeni bir düşüren düşecek nede olsa nasıbime...
Ben topraktım
Sende aşk filizlerimin rahmet yağmuru
Kim derdi sevgilim; böylesine kurak bir yürek kalıcaktı senden geriye
Ayrılığın dudaklarında notası bozuk bir sevda türküsü kanatırken tüm besteleri
Makamı sürüklendi hüzzama düşlerin
Tepelerin uçurumlarından intihar ediyor kıyamına durulası cümleler
Hadı hıçkırıklar biriktir çiğerlerinin yüzsüzlüğüne
Ve ,sahte bakışlarından süzülsüz yalancı yaşlar
Sen kendine ağlayan bir zavallı kadar bile değilsin artık bende...
Oysa; ben her gece
Tuz kokulu yastığıma sarılıyorum sen gibi...
Buza döndü yüreğim...
Hep senden sonra gelenlere çıkmaz yolunu tarif ettim aşk’ın
Şimdi söyle sevgili;
Kader bize mi gülüyor? Yoksa kendine mi?
Söylesene sevgili....
Kimliksizliğim
Hangi aşk zannettiğin aşka meze oluyor
Yokluğunun gecelerinde titreyen göz yaşlarım
Ruhumu acıtıyor biliyor musun?
Şimdi üç yetim var yüreğimde
Aşk...
Sensizlik...
Ve ben sizlik sevgili...
Gidiyorum işte...
Benden sana çok olan eyvALLAHı yutkunarak
İçimden terk ederek seni...
Hoşça kal gözleri gözlerimden akan vefasız
’’Hoşkalal’’

Serdar Özyanız