Zemheriye İnatla//Sığındığımız çınar gölgesinde sen varsan? Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan// Geceler sırdaşımken, yâdıma düşen yârim! Kapım açık, Elif’i yüreğine yazarsan! Şükür taat’ların da, Rable buluşan yârim! Tövbelerle arınmış, kutsanmış aşka ar’san. Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan. Umut ekme “Çek ve git!”, hatıralarda yansın. Çekip giderken gece, gün hicrana dayansın. Boş ver âlemi, gönül; kime kanarsa kansın. Köhne aşk defterinin oyununda sen zarsan? Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan. Düşünceni sürgün et, an Allah’ı hep zikret. Süzülsün yanağından, iki damla yaş, şükret. Gözümün içine bak, kalmasın us’da, Fikret. Karabasan düşleri, sükûtla hayra yorsan! Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan. Çisil, çisil düşerken, yağmur kirpiklerime. Buz gibi bir ayrılık, girsin iliklerime. Güz günü gittiğimi, söyle sevdiklerime. Zemheriye inatla, yüreğe düşen karsan! Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan. Geç kalmış tövbelerin, kabulü olur mu ki? Uykusuz gecelerin, sabahı bulur mu ki? Cenderedeki aşkın, sahi kurtulur mu ki? Kollarını uzatıp hep; sorgusuzca sarsan! Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan. Ahmet Yağız ALTUNEL 12 Haziran 2012-Seydişehir/Konya |