İnsan Yiyen Mideİnsan Yiyen Mide can’a.. insan kendine küstüğünde bakışlarını taramaz bir yol arar, yolu hemencecik bulur sonra sevişmeye gelmesi beklenenler, gelir gelmez ardına kadar söner mum siz bir gölge ararsınız yakın bir tanıdıktan siz bir yabancıya bile gölgem ol dersiniz vakitsiz kaşınır sırtınız, aranır hemen biri sırtınıza kadar el sürüp, kaşıyıp-okşayacak ama mavi benekli bir denizden başka tanığınız kalmamıştır suç, bilinenin aksine ilerlemenin kentidir bir sigara daha yakıp oturup beklersiniz akşamı belki akşamdır saatler hep hiç gecikmez hiç de öteye geçmez gece, kaykılmaz hüzün ufka bakarken yara alırsınız- bile bile bunu ama paltonuz askılıkta durur her ân gitmeye hazırdır yutkunuşunuz bir demli şarap içersiniz, bir demli hayat biçersiniz kendinize küsmüşseniz bakışlarınız dağınık olur yani sizi bir tanrı görse tanınmayacak hâle gelmişsinizdir ancak kovaladığınız kuşlar peşinize takılır bazı kadınlar, bazı adamlar intikâm peşindedir, sizden öç alacaklardır size soru sormaya geleceklerdir üçlü tekerlemeli bol acılı hem de sıcak neden? neden? neden? yırtarsınız pencereyi biraz daha hava almalıdır vücudunuz kemikleriniz sayılır çocuklar tarafından ve sonra mezarınızdan adınızı çalarlar hele şairseniz küfürle çoğaltırlar lahidinizi siz bir sigara daha yakarsınız bir sigara daha bakarsınız uzağa orada ufukta bir kan göleti görülür çiçeğiniz nabzınızı alamaz önce gömülürsünüz içinize sonra ölürsünüz insan ölünce kime küser anlamaz bir yol arar önce, bir yol hemencecik bulunur Payanda |
ithaf edilen şiiri okumaya başlamak, diğer şiirlere göre zorludur.
çünkü bende hemen bir merak uyanır ithaf edilen kişi, şair ve şiirin temasına dair.
bu yüzden okurken kafam sürekli meşgul, aklımda sorular...