geceye dokunursan
yağmurun dilindesin artık
durmak ya da yürümek fark etmez
o da sana dokunur
bilmelisin ki bulutlar için biz
ahmak iki sevgiliyiz
sen bana yaz böylece ben sana
iki dirhem bir çekirdek

dinle sustuğun an kadar acı
zihnindeki kelimelerin
kursaklarında duran her söz
birer gözyaşı sarnıcı
ateş kehribarlarının aklı
ne zaman düşmüş gönlümüze
döndük durduk külden güle
günden güne

biri yalnızın ömrünü çalmış
öbürü yeni ömürlere yeni yalnızlıklar vermiş
ille de cennet için cehennem var
savrulmuş mazi yurdu
şu iki el iki ayak iki göz
eski dokuya yeni nazar
bak bu şehir bu akıl dolanması
bana direk bir intihar saldırısı

ayrılığa hazırsa söylenebilir
her kavuştuğu yalnıza çıldırmak fikri
baykuş boğazında duran
uğursuz dilin ninnisini ve eyvah ki
bir anneye uzun zaman önce
batan ayın kızıla çalan rengini
yeniden sevebilir miyiz
vakit yok vakit yok vakit yok