Bir İnsanın Asılırken Tekmelediği Boşluk
Geçersiz bir yolculuk seninki
dönüp arkana bakıyorsun. Kıyıların çoğalıyor ama darsın kendine bir imgenin borcusun avucunda bir kan damlası. Anlat bunu bir insanın hiç yaşamadığına. kırgınlıklarını gezmelere götür; boynu kesik ince tarih uyumsuz bir anı gibi durur ölüme karşı. Sen kocaman bir aşk saklarsın ağzında sana benzesin diye yontarım kalbimi beni bağışlama, uzaklara bırak geri al sonsuzluğunu bazen boğucudur buluşmaların koyu denizi. Koyuhüzün bir sabah som sıkıntıda fırtınanı dinlendir ve anlat bunları Bir çocuğun ansızın yalnız kalmasına. Dolgun bir su sesi olsun sürekli ve sarmaşık bir umut. kal orda; gelip çarpacaksın yoksa çoğul bir arkadaşlığın kül olmasına. Aramızda bir insanın asılırken tekmelediği boşluk sıyrık kelimeler, yanık yüzün ve bir daha hiç konuşamama korkusu. |