Mantarlar
Geceleyin, hayli
Beyazca, tedbirli, Sessizce hayli, Bulup humusta dayanağını Ayak parmaklarımız, burunlarımız, Ele geçirir havayı. Gören yok bizi, Bizi durduran, aldatan bizi; Küçük tohumlar oluşturur gözeyi. Uysal yumruklar diretir İğneleri kaldırmayı, Yapraklı yatağı. Döşemeyi bile. Çekiçlerimiz, şahmerdanlarımız, Gözsüz ve kulaksız. Kusursuzca tınısız, Genişletir yarıkları, Delikler arasından omuz. Biz Besleniriz suyla, Gölge kırıntılarıyla, Terbiyeliyiz, istediğimiz Küçüktür ya da bir hiç. Ne de çoğuz! Ne de çoğuz! Raflarız, biz Masalarız, uysalız, Yenir yutuluruz, Dürtükleyen ve itekleyenleriz Kendimize rağmen. Çoğalır cinsimiz: Sabahla birlikte Miras kalır dünya bize. Ayağımız eşikte. Sylvia Plath (1932-1963, ABD) Çeviren: İsmail Haydar Aksoy |