Kış Ağaçları
Yağmurlu seher mürekkepleri çözülür masmavi.
Sisin zabıt defteri üstünde ağaçlar Bitkisel bir eskize benzer. Büyümekte anılar, halka halka, Bir dizi düğün. Bilmeden ne çocuk düşürmeleri ne de kancıklığı, Daha sadıklar kadınlardan, Ekerler tohumu zahmetsizce! Tadarak o rüzgârları, ki ayaksızdırlar, Tarihe batmış bele kadar. Kanatlarla dopdolu, ahiretle. Bunda, Leda’lardır onlar. Ey yaprakların ve şirinliğin annesi Kimdir bu pietas’lar? Şakır gölgeleri Halkalı kumruların, fakat izlemez bir şeyi. Sylvia Plath (1932-1963, ABD) Çeviren: İsmail Haydar Aksoy |