Kefen KokuluBütün mumları söndür,karanlığa hazır alışmışken. Boşuna boğuyorum kendimi zamana, Ait olduğun,geride bıraktığın bir kalbin yolunu tut, Ona geri dön. Ama yüzünü bana dönme. Çilekli turtanın son dilimi, benim bildiğim ölmekti. Bir maganda kurşunu bana geri versin geleceği, Bir sokak kavgasının baş kahramanı söndürsün ruhumu. Kefen kokulu yaşamak, kıyısıdır denizin, ah bir adım atsam, Paçam sıvanmadan, ruhum denize kum olmadan. Bu son kahraman, ellerim hayatımı anlatan. Zehre gömülsün bileklerim de daha seni yazmasam. Yağmayan yağmurun gözlerimden sağanak, Gönlü derde boğan,hırsız zamandan çalan. Ne oldu da son demine geldik güneşin, Kırk yılı dolmuş hatrın ve sevinişin. Son kalemin homurtuları omurgama çöken, rimelin dizlerimi titreten. Ben bir hayatı yıktım da geçtim üstünden enkazın, Yarı yoldan dönüyorum suların,mezarımı kazın. Hayatın anlamından dönüyorum, Kefenimi hazırlayın. Sönüyorum doğduğum gibi toprağa, Mezarıma kazısın kainat adını, Aldı öcünü Dünya... Bahattin B. 01.06.2012 CUMA |