Dilim, engel değil
engeller içinde.
Söz ne zaman vurursa
evsiz çocukların parklarını
İşte kaçmak için vakit
gökte beliren aydır.
Ben bu yolun tırmıklarını
bahçemden çok sırtıma vurmak için
kovalandığımdan çok
kaçmak için okşarım.
Ne var ki sözün ağızda pürüzlenmesi
törpüler durur bu günü ve yarını
ömür derler, ömrün törpüsü.
Ne var ki ben sözlerimle boğuşan bir güreşçi
peşlerine saldığım atlıları hizaya sokan lord
ve bu sapkın dizelerin hakimiyim.
Şimdi düşünsem eskiden
düşünsem eskisi gibi
Bir düşünebilsem olduğu gibi kalacak her şey
Düşleyebilsem geleceği avuçlarımda
Parmaklarımı bırakacağım.
Küfrüm gibi ağızım
ve maçası şiirbazın bir çitten salınan.
Şimdi diyorum
artık her şeyden nasiplenebilirim.
Dilimin süsünü ellerine bırakmak zor. Kendimi
bahtı beyaz gelinlere bırakabilirim
kazı-kazanlara.
Çeşme dilimden anlar
ben çeşmenin dininden.
akar durur suyu ya çay olur
ya çamur...
Ben yalın bir ayakla
gezerken...

Bahattin BERKDİNÇ