AŞKIN İMLASI
Ünlem işareti (!) gibi başlamıştı aşkımız
Heyecan ve korku içerisinde Usul usul yapacakken herşeyi Heyecanımıza yenik düşüp Hızlandırıp karıştırmıştık yaşadıklarımızı Soru işaretleri (?) mevcuttu akıllarımızda Birbirimizi tanımak, anlamak adına Yüreğimizdeki bilinmeyen denklemleri Çözmeye uğraşırken Her soru işaretinin altına noktalar koyuyorduk Noktalı virgül (;) koymuştuk fırtınalar koparan yüreklerimize Engellere takılmıştık Mecburiyetlerimizi yaşamak zorunda kalmıştık Sevmeye hakkımızın olmadığını anlayıp Duygularımızın üzerine iki kürek toprak atmıştık Den denler (") gibi tekrarı olmayacaktı Yaşadığımız güzel günlerin Bir daha olmayacağını bilerek Kalbimizin en derin yerine Kazımıştık o güzel hatıraları Parantezler ( ) içinde yaşıyorduk herşeyi Kimseye sezdirmeden Yüreklerimizdeki kelimeleri dilimizden dökemeden Parmaklıklar ardında prangalar vurmuştuk düşlerimize Parantez niteliğinde açıp kapatmıştık kalplerimizi Nokta (.) koymuştuk bu büyük sevdaya Belki de istemeye istemeye Yaşamak zorunda olduklarımızı yaşamalıydık Hayatın bize getirdiklerine yenik düşüp İçimizdeki sevdaya kocaman bir nokta koymuştuk Şimdi ben hiçbir imla kuralına aldırmadan İmlasız seviyorum seni .. KALP SESİ |