Şimdi sen öksüzlüğüme ortak olmayacaksan Korkulara uçan düşkuşlarıyla vur beni Akıldan dumana uzamış hayallere sığındıkça İntihar mürebbiyesi olurum
Hiçbir şey öğretemezsem Geri dönüp Tekrar seni severim
Biliyorum
Güneş demiştim gözlerine Yakarken acıtması imkansız olur Esmerliğin tüm dağlarını içebilirdim gemi olsam teninde Tüm dalgaları aşar mıydım bilmiyorum
Paslı raylarda yüzünü görerek Ezberleyerek
Gidiyorum
/ Şimdi /
Tenha karanlıklarına anlat beni Kalabalığı bir zehir gibi kusma vaktine kur tüm saatleri Geç kalmamak için geç kaldığımız gündür yaşama
Bırakabilirsin Hiç tutmadığın Ellerimi
Rüyaları bütün nemine rağmen tutuşturabilirdim Parmaklıklarda ellerimizin balkonu Sicim gibi yağmur almış yanaklarında Sözsüz şarkıların dönüşünü dinleyebilirdim
Hala sanırdım Ruhunun temiz suyunda yüzdüğümü Boğulduğum an anlardım
Çünkü ben ne zaman tertemiz olduğuma inansam Hep bir çamurlu su sıçrardı üstüme
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
AKILDAN DUMANA şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
AKILDAN DUMANA şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Tenha karanlıklarına anlat beni Kalabalığı bir zehir gibi kusma vaktine kur tüm saatleri Geç kalmamak için geç kaldığımız gündür yaşama
Bırakabilirsin Hiç tutmadığın Ellerimi
Rüyaları bütün nemine rağmen tutuşturabilirdim Parmaklıklarda ellerimizin balkonu Sicim gibi yağmur almış yanaklarında Sözsüz şarkıların dönüşünü dinleyebilirdim
Hala sanırdım Ruhunun temiz suyunda yüzdüğümü Boğulduğum an anlardım
Çünkü ben ne zaman tertemiz olduğuma inansam Hep bir çamurlu su sıçrardı üstüme
/ Kirlenirdim / DİNLEDİM YORUMUNU KALEMIN VAR OLSUN ŞEN VE ESEN KALIN SEVGİLE KALIN DOST OLARAK KALIN
Kullandığım klavye (f), pc ise (Q). Sırf bunları yazmak için önce klavyemi değiştirdim. Mühimsin çünkü...
Son yazdığın şiirlerde kendimi buluyorum, böyle olmanı istiyordum belki. Neden mi? Çok jargonlu, caf caflı, sıradışı olma çabasına şiirler yadığını gözlemliyordum. Yanılabilirim. Lakin benim fikrim bu...
Hakkım olmayabilir, ama sevgi; hakkı/yetkiyi kendi doğurur.
Bence diyerek devam edeyim.
Senin müthiş bir yetenek olduğunu biliyorum, bu yeteneğini olmadık şekilde kullanmana gönlüm razı gelmiyordu belki, belki de yine haksızım. Ama benim ben olarak fikirlerimi söylemem gerek, zira seni seviyorum.
Ez cümle diyorum; Yazdıklarının kalıcı olması en büyük isteğim/temennim. Eleştiriye konu ettiklerim hep gelip geçici inan, bunlarsa kalıcı...
Yine olumsuz bir bakış daha sana... :) Seslendirme mükemmel, ama fon berbat, bu duygu yüklü şiire bu fon olmamış.
Not: Buna benzer bir şiire ses olmayı çok arzularım.
ne mutlu bana ne mutlu öncelikle klavye nii bile değiştirecek kadar bana değer verip yazman yazdıklarımı önemsediğin için minnettarım. yüzüm kızarmadı desem yalan olur. ) çok teşekkür ederim
en kısa zamanda bir şiirim seninle olacak söz. bilirsin sesini nasıl nasıl severim.
not: şiir seslendirme gibi bir girişimimin ardından fon falan vız geldi bana seslendirme ve fon konusunda öğreneceğim çok şey var)
diğer şiirlerime gelince; onlar hakkaten dilimden çıkanlar zahmet vermeden çıkanlar ... ama elbette imge yığını olması bir şiirin kimseye faydasının olmamasıdır.
Şimdi sen öksüzlüğüme ortak olmayacaksan Korkulara uçan düşkuşlarıyla vur beni ... Çok güzel... Tebrikler sevgili Pınar, başarı dileklerimle nice şiirlere...
Şiirin çok değişti Pınar sanırım dünyaya dönüş bileti aldın ve kirlenmek denen en kötü mastar eki almış kelimeyi gördün
Ne yazarsak yazalım herşey gerçeklikten beslenir ve önce etrafımıza bakmak gerektiğini...üstümüzdeki ateş bulutlarına... yangınların ortasındayız, ama ateşi görmeden veya hiçe sayarak yaşamanın ne kadar aşağılık bir şey olduğununun altını çift çizgiyle çizmeli şair; belki o çift çizgiler ray olur ve bizi duyarlılığa ve ezilenlerin ülkesine götüren bir tren geçer ordan...Bineriz ve hüznün ve ötekilerin coğrafyalarına götürür bizi...
Bu şiiri sevdim, içinde insan var, içinde bir hüznün çocukluluğu var...Çünkü ne yaparsak yapalım hep bir çamur sıçrar üstü müze...diye bir gerçek var...ve arınmak ve bütün şairler masum olmalı diye düşünmek...
İnsana değmeden geçen hiç bir yazının edebi değeri olmaz sonu olmayan bir yolculuktur yazmak oturduğu yerde yazmak değil anlatmak istediğim
hani çamur sıçrar diyorsun ya; sokak sıçramalı biraz da insanın diline, yüreğine... insan onuru için şiirin dünyanın en güçlü silahı olduğunu düşünüyorum...