Gün Işımadan
Sen ordasın şimdi…
Pencerenin önünde Dumanlar savuruyorsun geceye. Halkalar çiziyorsun boşluğa, Her halkaya bir resim hapsederek. Gündüz seni ele geçiren şeyler Derin bir uykuya dalmışken şimdi; Gözlerin kalabalıktan kurtulmuş, Daha net görmeye başlamışken her şeyi, Ben de bir yer bulabilirim belki Onca halka arasında. Sabah gelmeden daha, yetişebilirim Gecenin içine yolladığın o bulutlara. İçlerinden birine konup Yavaş yavaş yaklaşırım pencerene, Göz kırparım senle dolu o gölgeye… Sokaklar kadar boşalmış, Gece yüklü yüzünde Ayak seslerim daha bir belirginleşir belki, Gölgem daha bir büyür. Gün ışımadan gelmeliyim bu yüzden… Bir köşeye gizlenip üfürüşünü seyretmeliyim Teker teker halkaları… Sonra o köşeden çıkıp yürümeye başlamalı, Yüksek topuklarımla Takırtılar çıkarmalıyım sokağında… Ruhunda topuklarımla takırdayıp durmalıyım. |
selamlar...