DirenişŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Geçmişin ayak izleri, çocuk ruhunu korkutur. Hayatta tek acı gönül acısı değil, ömür acısı her şeyden önemli...
Perdesini araladığım yeni günde
Düşman oldum sensizliğe Doğan yeni günlere gülümsemeyi unutan çehrem Birde sisli düşler/perdelenmiş hayallerim Rengi solmuş bir resim Belki de siyah/beyaz film hayat Lambaları sönmüş karanlık sokakta Gezercesine adım adım yalın ayak Ezip geçerken geçmişin izlerini Yorgun düşer anılar, Bir kez daha kirlenir ayakaltın da Acıyla silinmeye başlar hafızanın kuytusundan İsimsiz bir mezarın başında El açıp duaya durmak gibi Kefene sarmadan bütün pislikleri Diri diri gömmeli, talihsiz tüm yazıları Avuçlayıp toprağı, örtüp üzerini Arınmak dünyanın sayısız iğretiliklerinden Küçük bir umut olsa Yarınlar inzivaya çekildiği vakit Susmalar isyana dönüşse Lâl olan dil haykırsa sonsuzluğa Yarınlar kan sızdırmak yerine Kabuk bağlayıp, kendine merhem olsa Yokluğun/yoksulluğun girdabında İnsan yeniden kendini bulsa.. Tükenmeden tutunabilmek geleceğe Susmadan haykırmak içinde ne varsa Eksiltmeden kelimeleri Barışıp cümlelerle Her şeye inat direnmek İnsanlara ve yorgun düştüğümüz ne varsa Ah bir ayağa kalkabilsek yılmadan/yıkılmadan... s.c 2009 |
zor çok zor
sevgi ve saygıyla