öyle
Hataları affetmek de zordu, gururuna söz dinletemezken
Çiğneyip yeminini, yalayıp tükürdüğünü mantığına izahat verirken Affetmenin erdemine sığınırdın, egolarından sıyrılırken. Umutlanırdın… Köşe başlarını tutmamışken şüphe ve sevda elinde bir ceninken Masumken henüz fidan, boy vermemişken Gölgesi düştü üstüne bir ağacın, tüm düşlerini ezdi Dedi ki: Cüce kalacaksın ebediyen ! Döküldü aynanın sırrı Söküldü yüreğinden güven Yağmur bile ıslatmaz gözlerini artık Bu şehir hep ihanet kokar sokaklarında yürürken. |
o zaman sahtedir dimi
sevgimle