HÜKMEDENLER DE GÜN GELİR ÖLÜRGün gözüme göründü siyah Ürkütücü, gizemli elbiselerini giyinik Alımlı ve şuhtu; bir kadın asaletinde Ardından bakarken gölgesinde gün kaybolup gitti Kaşlar inik, gözlerim boşlukta dondu, kaldı Ölgün ruhum ve şimdi kalbimse kökten sinik İç içe düşmek, düşlerken kendini Düşler dünyasında arıyor bir çıkış kapısı yalnızlıktan Gerçeğe dönmek emeliyle sancısa da yürek Kör arıların sokmasından değil elbet Kanayan yürek ölümüne iz bırakır Gözlerde iç içe geçen halkalar biçiminde Dalgalanan bir hayat Hayatın evvelsi günü var mıdır diye iç sorgular Akla gelir sessizce; var mı ilk hayatın irtibatı ilk aşkla İlk aşka göre hayalin tasviri söz konusu olabilir Belki de; ilk düşüşü insanın boşluğa garip hislerle İlk dalgada yayılan sesin şiddetiyle Kulakları sağır edercesine yayılmasıydı Dünyaya ulaşan ilk cismiyle, ilk getirdiğiyle insanın Önü ve arkasıyla: dünü-günü- yarını Savaşlara kilitlenmiş düşünceler yakar Zulüm görmek, her şeyi kaybetmek var olan İmkânsızlık içinde aç, susuz, öksüz, yetim, yurtsuz Kalanlar neden tanrısallığa başkaldırmaya meyleder Sakat temayüllü arkaik düzenlerin tümü Muhafazakârlığı suçlu addetme ve başkaldırma Ve ispat edilemez varsayımlardan ve başıbozuk bir Hareketle Allah’a isyan neden Allah adına mı sömürür hükmedenler -Hükmedenler de gün gelir ölür- Güneri Yıldız (Elazığ, 15.04.2012) |
emeğine o duyarlı ihlaslı yüreğine edip kalemine sağlık hocam
muheteşem anlatımıyla içeriği manidar ders alınacak ve devranı zaman içerisinde analız eden felsefi yönü derin derin düşünüdren harika bir eser okudum o hayranı olduğum güzel yüreğinizi yürekten kutlarım yazan kaleminiz daim olsun harikasınız hocam
değerli paylaşımınız için teşekkür ederim
yüreğimden o güzel yüreğine sevgilerimi gönderiyorum
kalbi selam ve saygılarımla hürmetlerimi sunarım Allaha emanet olun duam ile