İzTam tersine Büyüdükçe daha çok hatırlıyorum. Oysa sen demiştin Bırak! Bazen izleri yerinde bırakmak gerekir. Çünkü dokundukça Başka bir kabustan uyanıyorum Korkarak anneni aradığın Ama hiç bulamadığın... -Tarçınlı mevlüt şekerleri Güvercin yavruları Tam yedi gün Parmaparça nefes alıp vermiş Yapayalnız ev balkonlarında. Ve bağrış çağrış Kapı önü kalabalığı. Hep eksiksiz. Hep gözlerimin içine bakan...- Bu kadar dürüst olmaya hakkınız var mı? Bu yaprak önümüze düşünce Ağlayacak gibi oluyorum Keşke beni böyle görmeseydin. En çok betona düşen yapraklar diyorum En çok onlar ölüyor. Sonra daha az özlerim diye Kapatıyorum gözlerimi Seni öyle öpüyorum. Bana sımsıkı sarılıp Diyorsun ki Senden önce ölürsem Benim için dua et. Hayatta bir tarçın kokusu var Biliyor musun? Ve ne garip Buna rağmen yaşıyorum. Kan revan çığlık izlerinden Bir nilüferin köküne sızıyor Orada gizleniyor az biraz Umudum. Bu umut Hep burada kalsın. (Benim umudum sendin) Bugün Şubat. Bugün otuz dört yaşındayım. İnsan büyüdükçe Yaraları da büyürmüş. Şimdi ne zaman ağlamaya çalışsam İçimde çok acıyan bir yere batıyor Sana verdiğim söz. Senin için dua ediyorum. kıyıdaki adam beykoz 2012 |
Ben yine annemi özledim... :'(