Hoşçakal
Kapatmalıyım kapıyı, kusura bakma!
Yoksa yine içeri süzülür kaçtıklarım. Ben onlara pencereden bakmayı severim, O zaman acıtmıyorlar canımı. Bu yüzden ne olur kırılma, Hoşçakal demek zorundayım. Ama şunu bil, bu birkaç saniye bile yetti Gözlerindeki şeyi görmeme. O görüntüye o kadar ihtiyacım vardı ki Aynaların ne zamandır benden esirgediği!.. Öyle bir kadın olmam için Bakışların gerekiyormuş demek ki! Kapıyı kapattım ve geri döndüm aynama, Baktım durdum yüzüme, Hala gözlerindeki kadından bir parça Kalmışken üzerinde. O parça hep olsun istedim yüzümde, Senin bakışlarını hep taşısın. O zaman pencereye koşup Çağırmak istemem seni şimdiki gibi. Aynaya bakmam yeter O kapı aralığından giren büyüyü Yaşantımda hep var etmeme. O büyü olup gözlerindeki alevi tutuşturanın Ben olduğuna inandırabilmeme kendimi. |