BÖBÜRLENME İMAN ET
Kim ki kendi nefsine vuramazsa tasmayı
İyi bir halt zanneder kendisini kasmayı İnsanlara zan eden, o akıl fakirleri Bir türlü göremezler kendindeki kirleri Oysa gönül gözüyle bir kez baksa aynaya Pisliğinden utanıp koşacaktır kurnaya Lakin temizlemez ki o kiri sabunla su Yoksa kulun kalbinde, ahret, Allah korkusu Onlar için, din, iman, her şey olmuştur para Eşlik eder ömrüne gıybet ile iftira Bu gün “dost” dediğini yarın vururlar yere Kendini derya sanıp herkese derler “dere” “Bin” diye anlatırlar gittiği bir arşını Ve derler ki biz yazdık yiğitliğin marşını Bilmezler ki hayat şah, insan sadece piyon Gidişatı durdurmaz yaptıkları aksiyon “Zaman” denen değirmen yapışınca yakaya Son vermeye başlarlar lüzumsuz fiyakaya Lakin iş işten geçmiş ömrün sonundadır yol Sallanmaz artlarından ne bir mendil ne de kol* Ömür denen deryanın o dört kollu son salı Taşınırken omuzda biter şöhret masalı Helallik sorusuna “evet” der de cemaat Ahrete yetişir mi bilinmez o şefaat Nefsine yenilmemek bil ki büyük maharet De ki “toz zerresiyim” böbürlenme iman et İHSAN TURHAN 13 NİSAN 2012 CUMA SAAT 13 45 CUMAMIZ MÜBAREK OLSUN |
Taşınırken omuzda biter şöhret masalı
Helallik sorusuna “evet” der de cemaat
Ahrete yetişir mi bilinmez o şefaat
Nefsine yenilmemek bil ki büyük maharet
De ki “toz zerresiyim” böbürlenme iman et
kutlarım çok güzel böbürlenmek insan oğlunun fıtratında var. Ölümlü olduğunu aciz olduğunu bilir yinede nefsinin ardından yeldirir harika bir şiir. Nasihat alana. Hayırlı cumalar kardeşime Selamlar Saygılar.