saçma şiirŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şiiri ben öldürmedim
sözcükler kendilerini astı tenhayım, tenhasın şimdi boşlukta satır araları.
Az aydınlatılmış bir odanın tam ortasındasın
Kafanın üstünde yanan bir lamba. -Sıcak mı ya da kamaştı mı gözlerin?- Hazır mısın anlatmaya? -bekleyebilirim- Saçlarının parlaklığına takılıyor gözlerim Oysa Sanık sandalyesindesin hayatın -Kaşını gözünü süzmemeliyim- İlk soru: ben kimim? -İşte yine aynı bakış! Böyle bakarsan bana Nasıl devam edebilirim sorguya- Özlediğin, istediğin? Sevdiğin? Susmaya sığınıyorsun ya Sımsıkı kapadığın dudaklarına dalıyorum Kızamıyorum! Ki kötü polis olacaktım güya Yine kendime yalancıyım Yine sana yangın… Beceremeyeceğim hissediyorum. Soruyu çevirelim… Sen kimsin? -cevap veriyorum içimden Senden önce hızlı hızlı Özlediğim, istediğim, sevdiğim- Tanımıyor musun, diyorsun Burada soruları ben sorarım, diyorum. Yine gülümsüyorsun. Lambayı kapatıyorum Perdeleri çekiyorum usulca Benden bi’ halt olmaz bi’ kez daha anlıyorum Sanık sandalyesine kendim oturuyorum bu defa Ve soruları yine ben soruyorum Benim adıma sen cevapla, olmaz mı? |
şiirlerinizi taa baştan okuyorum
en çok hoşuma giden tarafıda saf ve temiz oluşu
denize baktığımda dibini görebiliyorum
sizi ilk ''sohpet'te'' farkettim
hayranınızım
şair