SONSUZLUĞA/Sen/ O son güller gibisin Hep istediğim ama mevsimine geciktiğim Gün biter gece kucağına inerim Masum kalbime sığınmış gece kuşlarını dinlerken susarım Dinlerken uyurum Dinlerken susarım /Dinlerken uyurum / Baharlar mı varmış bize çok ötelerde Tutmalıymışız bir eli ilk göründüğünde Yoksa vakit geçip gittiğinde Kalırmışız elimizde bir avuç kuru gülle /… Sonsuzluğa koklanan çiçeklerse İnandıramaz kimse beni öldüklerine Ölülerin bir vakitten sonra dirileceğine Yakalamak ve koklamak yetişemediğimiz tüm güllere Sonsuzluğa koşarken / sonsuz kere... |