kaburgamdan
annem oldu
öyle iyiydi ki resmi
bana önce göbek deliği çizdi


ol

tanrı dediği için
durdum
ah bir de yürü deseydi
sen orada
ben canının buğusuna
yol çiziyorum
adım hayaliyle



tüm yavruları suya verdik durduğumuzdan
hayat oldu
an an dalga vurduysa kıyıya
o günden beridir
biline
olanca ak köpük
yelkovanın ummanda dansından
etten et alır gibi
toprağı kopardıysa taşından
hayat alıp zulüm vereceğinden


tuzun ete anneliğinden


dur


üflendiğinde sûr
önce lacivert gidecek sulardan
surlarından düşecek
kör kuyulara
gölgesizliğimize yanacağız
yanan bir tek sesimiz olsa
ağlayacağız
da ağlayamıyorsak eğer


tuzun ete anneliğinden


kıl bacaklarımızı büküp
toplayıp ıssız kollarımızı
kabuğumuzun üstünde ölü taklidi yapıyoruz hayata
kulağımızın dibinde yakamoz
ayın türküsünü fısıldayacak fısıldamaya
ah bir de çakıl taşları olmasa