Şirim .. istanbul’ a yazıldı ... Kimin umurunda ki bu gün ? ... Her koyun kendi sürüsünün peşinde yayılmaktayken ...

....

....





günün solgun yüzünde karanlık bir gri bulut
henüz uyanmaya niyetsiz
akşamdan kalma hayallerinden
tomurcuklar çiçeğe doğru , biraz kırgın bir ayaz kıştan
biraz daha yağmur öncesi beklentilerde yine
çoğalmayı bekler yeşil şimdilerde
yeni bir aldanışa hüzün ertesi
yine de gönüllü bir çaresizliğin vurdumduymazlığında
toprağın kokusu





hep böyle olduysa yine olacak
elbet avunmalı yitik bir şehirde dağınık hayatlar
yokluğun misafiri yorgun akşamlardan
yürümeli yalan rüzgarlarıyla
kanat çırparak kendi ufkuna doğru





uzatacak eli olmayan birinin üşür elleri yine de
dalıp gittiğinde el gibi kalmışlığına
hangi coğrafyaya gitse
yalnızlığını da sürükler tenha kalabalıklara
umutlarını bırakır hep eskilerde
ıssız sokaklarda





sevgiye yabancı sevgililer kadar mutludur şimdi istanbul
gülümserken ağlayan yüreklere
biraz dağınık biraz unutkan çokça da yenilmiş
hep koynundan alır fakirin ekmeğini
en katıksız
en pezevenk satışlarda
biraz daha kirletirken günü katran siyahı akşamlarda
bir yalancı bahara çağırır yine dağınık hayatları
sonbahar yorgunu yapraklarda kuruyan bir mevsim sonrası






hep böyle olduysa yine olacak elbet
istanbulu yaşamak





en çaresiz
en görkemli hayatların
ve mazisi olmayan nice savruk ruhların
pırıltılı rehah ve sadetleri pahasına
unutulan değerlerin yerine konmuş
bir kaç yalancı bahara aldanışlarıyla






istanbul da yaşanmalı be hey!
yine kurutulmuş
yine çiğnenmiş
sonra birlikte ezilmiş nice değerlerin üzerinde






hep böyle olduysa yine olacak elbet
kaldırımlara serilen cesetlerin sarı siyahında çamurları
ve niceleri gibi yaşamalı bütün darmadağınık hayatları
yine bir yalancı bahar öncesi
çağırırken olanca görkemiyle koca şehir be hey hey!
yine yaşanmalı istanbul ...











Mert YİĞİTCAN
26 03 2012
beykoz / istanbul