Ayrılık Hasadı
tüm geceyi çeksem de içime
örtmez gizimin üstünü üşüsem İstanbul düşüyor sabahın gözlerine bakır yüzeylere süzülüyor inançsızlığın dokunsam kadın dudaklarına çığlık şiddetinde sessizlik soluyor bu kent bizi soğuran çan seslerinde duruyor gölgenin yanaşması mutluluğa barikatlar azat edildi sensizlik serbest bırakıldı adı; ayrılık kimseyi öldürmedim, kimse ölmedi içimde ateşten kırbaçlar yağmur türküleri söylüyor kırılan bileklerim yüreğimin yeminlerine dil tenimde terinin kokusu gelip gelip seni vuruyor anı kıyılarıma günahını toprağıma bıraktın adı; memleket korkunun resimlerde gölgelediği anları anlatır üşür ezgili gidişlerin acısını kırık tuşlarına rağmen piyano ay ışığı yol tutar önümüzde biz gece kelebekleri ölüm soluğunda can verdik kimliksiz iki yüreğe soyunan iki katil AsevimLi |